Waar zijn we gelukkig? En waarom? Liesbeth Paardekooper onderzoekt het en maakt reisgidsen over geluksplekken. Liesbeth: “Een geluksplek is daar waar je samenvalt met iets dat wezenlijk bij je hoort. Als je vol vuur vertelt over jouw lievelingsplek, dan geef je eigenlijk een portret van jezelf. I AmElisweerd, hoe toepasselijk, die tekst van een demonstrante op 6 december jl.
In haar nieuwste boek ‘Gelukkig Utrecht – Op pad met duurzame doeners’ zoekt ze het dichtbij huis.
In de gids richt ze zich op Utrechters die zich al jarenlang met hart en ziel inzetten om de stad mooier en gelukkiger te maken. Wie weet kennen jullie er wel een paar, want veel van de geportretteerden, inclusief ondergetekende… blijken op en rond de landgoederen actief te zijn. “Amelisweerd is als een magneet voor duurzame doeners”, vertelt Liesbeth.
Elk verhaal wordt afgesloten met geluksroutes en praktische informatie. Waar wordt de Utrechtse euro gemaakt (wat nou cryptomunt)? Waar ligt het eeuwige durende gedicht? Hoe kun je sprinkhanen horen? En om bij Amelisweerd te blijven: waar vind je de hoogste boom, de witte galgordijnzwam, zwemt de otter, vind je al 50 jaar biologische groenten en fruit, mogen kinderen koeien aaien en kun je biobrood van lokaal Sint-Jansrogge eten?
Opvallend is dat Liesbeth bij alle geportretteerden inzoomt op hun drijfveren. “Want die zijn minstens zo interessant als hun daden. Gedreven mensen inspireren.”
Drie beweegredenen zie je in vrijwel alle verhalen terug. Als eerste een dit-wil-ik-echt-niet-ervaring, die dan na enige tijd van frustratie gevolgd wordt door een we-gaan-het-anders-doen-moment. Zo vertelt Marijke van Zoelen – oprichtster van het Groene Dak, een ecologisch woonproject in Utrecht, over haar deceptie al rond 1985 over Tsjernobyl en het gif in het Griftpark waar ze via haar werk intensief bij betrokken was. In een wervingsfolder voor het woonproject benoemde ze het: “Ik kan niet aanzien dat mijn kind straks jarenlang de rommel moet opruimen die wij gecreëerd hebben. We gaan het anders doen. Wie doet er mee?” Ruim 100 mensen kwamen er direct op af en een deel ervan woont nog steeds tevreden in het Groene Dak.
Ook bij ons prachtige Amelisweerd is het “dit niet weer!” een grote drijfveer voor verandering. De gekapte woudreuzen, het slagveld van 1982 kunnen velen zich nog goed herinneren en maakt het verzet tegen de huidige plannen rond de verbreding nog groter, nog krachtiger.
Een tweede belangrijke beweegreden is het talent maar vooral het plezier in wat je doet. Alleen dan houd je het lang vol, vertellen de happy doeners unaniem. Zoals bij Willem Langerak van ijzerwinkel Langerak in Oudwijk: ‘mijn roeping ligt bij de elektra, het bedenken van oplossingen. En dan ga ik het maken. Velen kennen de prachtige etalage op de Burgemeester Reigerstraat die in de winter is omgebouwd tot een berglandschap vol rijdende treintjes.
Een laatste veel genoemde factor zijn beslissende ontmoetingen. Zo blikt Jos Kloppenborg terug op zijn studententijd. “Ik deed een bijvak milieukunde en ontmoette er Jan Korff de Gidts en andere Amelisweerd-actievoerders van het eerste uur. Ik sloot me met enthousiasme bij de groep aan en ben er nog steeds actief.” Of het verhaal van Juliette Borggreve van het populaire restaurant de Veldkeuken. Zij vertelt dat de tuinders van Amelis’hof een inspirator waren bij hun opstart 20 jaar geleden. “Als zij het 100% biologisch kunnen, dan gaan wij dat toch ook doen.”
Gelukkig Utrecht is een hoopvol (reis)boek vol foto’s en verhalen en met enkele levendige plattegronden van kunstenares Liesbeth Heikens. Met als motto: een gelukkige stad, die maak jezelf, die ben jezelf. Bestel het boek hier (€14,70): een mooi cadeau voor jezelf of voor een dromer of doener die je kent! Wil je er meer over weten, lees deze pdf, dan krijg je alvast een indruk van de gids.
Tieneke de Groot